Langs de kust naar Tanger

10-10-2013

De weg langs de kust van Nador naar Tanger is vrij nieuw. Prachtig asfalt, goed te fietsen. Tot Al Hoceima is een vlak stuk, het viel me dan ook danig tegen dat ik de eerste dag alle bij elkaar toch nog een duizendtal meters moest klimmen. Het klimmen valt me zwaar met de grote hoeveelheid bagage. De ruim 30 kg hangen als een loden last aan mijn fiets en soms moet ik lopen omdat ik het omhoog zelfs in de laagste versnelling niet meer kan betrappen. De laatste loodjes wogen ook hier het zwaarst. Ik dacht er bijna te zijn maar er kwamen nog een drietal irritante klimmetjes en bekaf arriveerde ik in mijn hotelletje. Overigens was een van de jongens zo vriendelijk mijn fiets naar de tweede etage te tillen, dat scheelt weer.

Douchen, eten en dan zeker snel slapen lachte een van de mannen. Veel Marokkanen proberen hun Nederlands op me uit wanneer ze in de gaten hebben waar ik vandaan kom. Ik ben er al heel wat tegen gekomen die korte of langere tijd in Nederland hebben gewoond. Sommigen zijn terug gekomen maar hebben nog steeds banden met Nederland. De kinderen wonen er nog.

Vandaag moest een rustdag voorstellen en ik wilde een kijkje nemen in het Nationaal Park Al Hoceima, hier vlakbij. Ook dit bleek weer een redelijke heksentoer op de fiets. Soms bijna recht omhoog en dan weer als een pijl naar beneden. Gelukkig zonder bagage deze keer, dat scheelt een eind. Maar het blijft opletten. Wanneer je de bocht mist schiet je rechtdoor een onpeilbare diepte in. Dan is er geen houden meer aan.

Het is duidelijk dat ik in een absoluut niet toeristisch deel van Marokko ben. De veel gehoorde klacht over dit land is dat je als toerist voortdurend wordt lastig gevallen door mannen die van alles van je willen of anderen die proberen een slaatje uit je te slaan. Hier is dat niet het geval. De mensen zijn uitermate vriendelijk, correct en behulpzaam zonder daar verder iets bij te verwachten. Voor een paar euro krijg je een fantastische maaltijd voorgezet vergezeld van een frisdrankje en een heerlijke kop 'cafe au lait' toe. Ze zijn niet overdreven nieuwsgierig, wel geinteresseerd in wat je aan het doen bent. Verder geloof ik niet dat ze er iets van begrijpen wat er leuk aan is om helemaal op de fiets door Marokko te gaan, laat staan de rest van Afrika. Maar misschien is dat juist een van de charmes van dit soort fietstochten.

Ik realiseer me dat me de komende dagen nog een stevig traject te wachten staat tot Tanger. Het makkelijkste heb ik gehad, de nog volgende bijna 300 kilometer zullen veel eisen van mens en machine en ik verwacht er zeker drie of vier dagen over te doen.


« Terug