Kassoumai? Kep!

10-01-2014

Warm onthaalAfrika heeft me helemaal te pakken. Met name Senegal dan, ik heb het hier heel erg naar mijn zin. De schitterende natuur, de mensen, het klimaat. Het is niet alleen voor mijn ribben dat ik hier zolang blijf hangen.Onze tocht door de Casamance vordert gestaag. Na ons vertrek uit Bessira fietsten we door een schitterend stuk natuur via Thionck Essyl naar Ziguinchur. Overal werden we met vrolijk gezwaai onthaald, in een dorpje was het onthaal werkelijk onvoorstelbaar toen een groep gillende schoolmeisjes ons het verder fietsen bijna onmogelijk maakten. En natuurlijk moesten we foto's maken. De kinderen moesten mijn enkele weken oude baard voelen en ik voelde me net Sinterklaas waarbij kinderen ook soms voelen of de baard wel echt is.

 

Salou heeft soms nog meer bekijks dan ik. Een blanke op de fiets daar kunnen ze zich nog iets bij voorstellen maar dat een zwarte ook zoiets geks doet, dat is toch wel erg eigenaardig. Hij wordt met ongeloof bekeken en is erg trots op zijn fiets prestaties. Het geeft hem niet alleen de kans op een sportieve bezigheid maar hij ziet nu een deel van Senegal waar hij anders nooit zou komen. Volgens hemzelf de mooiste ervaring van zijn leven. Ik voel me verwend, dat ik dit soort dingen wel eens vaker doe.

 Salou in Africa

Tegen de avond arriveerden we in Ziguinchor, de hoofdstad van de Casamance. Even bellen en we werden opgehaald door een vriend van een vriend. Salou heeft overal familie, vrienden of bekenden en daar overnachten we. Tentje in de tuin en ondertussen zijn de dames al weer druk aan het koken. Wanneer we goed en wel geinstalleerd zijn staat er een heerlijke maaltijd voor ons klaar, zoals gebruikelijk met veel vis. Het smaakt voortreffelijk, ik had nooit gedacht in Afrika zo lekker te kunnen eten. Ze moeten er dan ook hartelijk om lachen wanneer ik vertel dat we in Europa denken dat ze in Afrika haast niks te eten hebben.

 

We fietsten heen en terug naar Cap Skirring. Cap Skirring is DE badplaats van Senegal. De tocht er naartoe was door een schitterend natuurgebied met ondermeer weer de enorme Baobab bomen die je hier overal tegenkomt. Grote moerasachtige gebieden, mangrove bossen en pelikanen en andere vogels die de watervlakten bewonen. We hadden een mooi landweggetje gevonden maar werden na enige kilometers tegen gehouden door de militairen. Rebellengebied. Wat we daar moesten? Er liep toch een prachtige asfaltweg naar Cap Skirring en waarom gingen wij dan langs dat kleine gravel weggetje? We moesten weer terug dus dat deden we dan maar. Cap Skirring zelf is in mijn ogen weinig interessant. Een badplaats met veel oudere blanken, pensionado's die rondjakkeren op quads. 's Avonds een gezellig cafeetje gevonden met life muziek.

 

Ondertussen probeer ik hier iets van de lokale talen te leren. Het lastige is dat er heel veel talen worden gesproken, het beste red ik me dan ook met mijn beperkte Frans. Verder spreken ze hier Wolof, Diola en Madinka en daarnaast nog andere lokale talen. Het enige wat ik kan onthouden is "Kassoumai?" en dan krijg ik de verraste blikken en roepen ze "Kep. Ofwel: "Hoe gaat ie?" "Goed!". Helaas, hier zal het wel bij blijven.

 

Ook in Ziguinchor zijn we al veel besproken. Vanochtend vonden we bij een huis iets verderop een oude dame die een hele grote pan havermouth pap (daar lijkt het op) aan het koken was. Ze wilde met alle liefde voor ons ook een portie achteruithouden en toen we een kwartier later terugkwamen stond er een grote schaal pap op ons te wachten. Ze was helemaal trots dat een blanke haar pap at vertelde ze Salou, dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze had gehoord dat blanken altijd maaltijden eten in restaurants die net zo duur zijn als een zak rijst waar zij twee maanden van eet. Vanavond kookt ze speciale havermouth voor ons met vruchten van de Baobab boom. Dat wordt vast lekker.

images/afr_0825.jpg


« Terug