Diepe armoe

Een invalide man ligt in de deuropening van een half vergaan huis. Geen deuren, geen ramen, het dak is kapot. Zijn kar staat twee meter verderop. Hij kiijkt om zich heen. Eenbenigen hinken op krukken door de straten. Straten waar het stinkende straatvuil soms een meter hoog ligt. Zand, stof en plastic afval gieren door de straten wanneer de wind even aanwakkert. En hoewel het droge tijd is staat hier en daar een stinkende waterplas waar het riool of de waterleiding het even niet meer hebben gehouden.

's Avonds zie je er weinig van, de stad is gehuld in donker. De eerste landelijke hoofdstad die ik meemaak waar geen werkende electriciteit is. In mijn hotel is 's avonds een paar uur stroom van een generator. Aan de buitenranden van de stad, waar ik vandaag een rondje fietste, wonen mensen in hutten van plastic en sloophout. En ondertussen rijden grote witte Toyotas en Mitsubishis van Unicef, UN, Aidsfonds, Rode Kruis en andere hulptroepen met dikke witte meneren door de uitgemergelde straten. Geen idee wat die hier hebben te bieden. Een land in destructie en geen cent te makken om de problemen aan te pakken. Het enige lichtpuntje is dat de mensen echt vriendelijk zijn en ogenschijnlijk met een zekere onverstoorbaarheid proberen er iets van te maken. Maar dat zal niet meevallen.

Een bloot jongetje staat zich aan de kant van de straat hier tegenover me te wassen. Zijn blote pootjes in de modder. Zijn moeder staat er naast met gekromde rug in een teil de was te doen. Overal langs de straten zitten mensen die proberen iets te verkopen. De een bakt vis, erg lekker, de ander schenkt koffie en een vrouw probeert wat eigen kweek groente te verkopen. En dat allemaal om vanavond weer een hap rijst op tafel te hebben. Afrika is best aangrijpend. De werkloosheid is hier ontzettend hoog.

Iedere keer verbaas ik me er over dat iedereen er blijkbaar toch, op een of andere wijze, in slaag om een inkomentje te vergaren. Bijna de helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Ik heb begrepen dat je hier van minimaal een halve euro per dag zou moeten kunnen rondkomen. Gisteren betaalde ik meer dan tien keer dat bedrag voor een pizza om mezelf even te verwennen. Overigens smaakte hij prima. Ik twijfel of ik blijf wachten tot het carnaval hier. De eilanden zijn niet echt een optie omdat er geen veerboten meer gaan, alleen kano's die er vier tot zes uur over doen en volgepakt zijn met van alles en nog wat. Bovendien varen ze onregelmatig en moet je maar afwachten wanneer je weer een keer terug kunt komen. Hier in Bissau blijven is geen optie, de stad heb je in een halve dag lopen wel gezien. Meer naar het zuiden van Guinea Bissau lijkt me wel een optie en vandaar doorsteken naar Guinea Conakry. Vandaag heb ik mijn visum gekregen. Straks ga ik eens een ticket zoeken richting Nederland. Dat zal weer wennen worden maar ik verlang er best naar om iedereen weer te zien.