Seweweekse poort

20-11-2014

Iedere dag is het maar weer afwachten waar ik terecht kom. Onderweg krijg ik veel tips en ik probeer het beste eruit te pikken. Zo vertrok ik vanuit Porterville met het doel om via Worcester richting Zwartbergen te gaan maar op een Y splitsing twijfelde ik toch nog en ging uiteindelijk linksaf de hoogte in, de weg via Ceres. Het betekende klimmen en eigenlijk had ik er die dag te weinig puf voor. Dus na minder dan dertig kilometer belandde ik in een restaurantje met een prachtige tuin er omheen. Op mijn vraag of ik daar mocht kamperen kreeg ik een verheugend 'ja' te horen dus heb ik daar mijn tentje opgezet. Koud was het wel, het kan hier 's nachts met name hoger gelegen heel erg koud worden terwijl het overdag heerlijk warm tot heet is. Ik heb er trouwens een Porky Dutchman gegeten, een soort hamburger met gebakken uien maar waar die naam vandaan komt daar kwam ik niet achter.

Onderweg naar Touws Rivier fietste ik een man en een vrouw voorbij. Ze wandelden langs de weg. 's Avonds had ik een kamer bij een benzinepomp genomen om even lekker op een echt bed te kunnen slapen. Ook wel weer een verademing zo af en toe, mijn matje is erg dun. Tot mijn verrassing zag ik toen ik terug kwam van de het dorp om eten te halen, de man en de vrouw daar ook. Hij vertelde dat hij al 9 jaar aan het lopen was door Zaire, Botswana, Namibie, Zimbabwe en Zuid Afrika. Destijds had hij kanker en het ziekenhuis kon hem niet meer genezen. Hij had toen de benen genomen en was gaan lopen, in eerste instantie met een kruis op wieltjes achter zich aan gesleept. Dat grote kruis had hij aan een kerk geschonken, nu droeg hij nog een klein kruis op zijn dagrugzakje waarin al zijn bezittingen zaten. Wat sleep ik dan eigenlijk nog een hoop nutteloze troep mee. Onderweg bezocht hij weeshuizen en andere instellingen, kerken, e.d. om zijn verhaal te vertellen. Overnachtingen kreegij overal gratis, van eenvoudige pensions tot 5-sterren hotels omdat hij bekend is en Gods woord verkondigde. Een bijzondere man. Hij was overigens op weg naar huis en had nog 1100 km te gaan. Later wil hij hetzelfde gaan doen in Europa, misschien komt iemand hem ooit nog eens tegen dan weet je wie het is.

images/dscf_1416.jpgNaar Lainsburg moest ik helaas langs de snelweg fietsen. Gelukkig was de drukte beperkt maar de weg was vrij saai. Een leuke verrassing was Matjiesfontein, vanaf de weg gezien een stoffig klein dorpje (of meer een verzameling van wat huisjes) zoals je die wel meer hebt hier. Meestal is het dan een boerderij (een plaas zoals ze hier zeggen) met daaromheen wat kleine huisjes voor het personeel. Maar er stond een bordje bij de weg dat er een museum zou zijn en dat maakte toch wel nieuwsgierig dus ik sloeg rechtsaf, de paar honderd meter naar het dorp. En daar fietste ik zo de eind 19e eeuw binnen. Een prachtig Victoriaans aandoend dorpsstraatje met een prachtig hotel in 19e eeuwse stijl. een hele oude bank en postkantoor en nog zo een en ander. Ik bezocht het transportmuseum met een hele verzameling prachtige oldtimers en een oude trein, een klein spoorwegmuseum en een enorme verzameling 'prullaria' uit begin vorige eeuw. En daarna koffie met een heerlijk groot stuk lemon pie in een honderd jaar oud cafeetje met de inrichting uit die tijd en de serveerster in kleding uit die tijd. Grappig was het wel.

Het bleek een overblijfsel te zijn van een Schot die ooit schipbreuk leed voor de kust en aan de wal gekomen met 5 pond op zak zijn geluk hier had gezocht en gevonden. Hij was op het juiste moment in zaken gegaan en geslaagd en had dit dorp opgebouwd in de tijd dat hier veel mensen langs kwamen op weg naar de goudvelden. Je moet er maar op komen. Een kleine oase in de woestijn. Een echte woestijn zoals vorig jaar de Sahara is het niet hier maar het land is wel ontzettend leeg. Je kunt hier tientallen kilometers fietsen zonder iets of iemand te zien, behalve af en toe een auto dan. De stadjes liggen soms 60-80 kilometer uit elkaar dus ik moet wel een beetje plannen om niet zonder eten of water te komen. In Lainsburg mocht ik bij een familie in de tuin kamperen, de fiets kwam in de woonkamer en 's avonds werd er een lekkere kip op braai gebakken. Ik kwam de vrouw des huizes toevallig tegen toen ik een plekje zocht om mijn tent op te zetten omdat er verder niets was, behalve een caravanpark waar ik weer voor 6 personen moest betalen. 

En nu ben ik onderweg naar de Seweweeksepoort. Vanaf Lainsburg was het behoorlijk klimmen en het was bloedheet. Ik kwam de hele dag bijna geen mens tegen. Gelukkig vond ik een oud mannetje bij Vleiland die me aan water kon helpen. Ik was op weg naar een klein campinkje 'Op die Plaas camp'  geheten, maar ik had al gehoord dat er 60 mensen werden verwacht. Het bleek een schoolklas met begeleiders die 18 dagen met elkaar gingen lopen, fietsen en kanoen. Een hele gezellige ploeg pubers die een groot avontuur aangingen. Een complete expeditie leek het. Ik trof het want ik kon mee eten: zelfgebakken broodjes, salade en lasagna. En ik kreeg nog een heerlijk glas koele witte wijn erbij dus mijn dag kon niet meer stuk.

Zij zijn vanmorgen om een uur of 6 vertrokken en sindsdien is het hier stil. Alleen de vogels hoor ik fluiten. Prachtige gele vogeltjes komen soms tot een meter nabij. Het is een schitterende plek en ik heb dan ook besloten lekker een dagje te blijven hangen. Mijn wasje heb ik gedaan en de fietsketting is gesmeerd, dat moet ook af en toe gebeuren.

images/063831.jpg

Ik ben nog een dagje langer gebleven. Dit is zo'n fantastisch plekje en ik logeer lekker op de boerderij. Op pad met de pick up, het bakkie, door de velden, zwemmen met de kinderen in het irrigatiemeer en lekker eten. Vanavond hadden we een echte Zuidafrikaanse braai met rundvlees, kudu en boereworst. Goed toeven hier. 


« Terug