Struisvogels

Gelukkig slaag ik er steeds beter in de binnenweggetjes te vinden. Veel mooier en veel minder verkeer. Het zijn gravelroads, de enkele auto die je tegen komt geeft een hoop stof, maar over het algemeen is er goed op te fietsen. Aan weerskanten af en toe een boerderij. Op de bijbehorende bordjes zie ik vaak Nederlandse namen. Een enkele keer Duits, Frans of Engels. Iedere boerderij heeft een eigen naam en soms vormen een of enkele boerderijen samen met wat huisjes voor de arbeiders een miniem dorpje. Zo fietste ik langs De Hoop, een nietig dorpje maar met een grote Gereformeerde kerk pontificaal op de heuvel en zoals je de ook bij ons gewend bent, met een echte torenspits. De kerk zal ongetwijfeld dienst doen voor de zeer wijde omgeving want het dorpje zelf bestond uit een tiental huizen.

Ik bleef twee nachtjes in Oudtshoorn in een erg prima en vriendelijk guesthouse. In het stadje staan veel 'struisvogel kastelen', prachtige oude huizen uit laat 19e en begin 20e eeuw toen de struisvogelboeren hier de dienst uit maakten. Oudtshoorn is nog steeds de struisvogelhoofdstad van de wereld, in de 'ostrich farms' er om heen lopen duizenden of misschien wel tienduizenden struisvogels rond. Waren het vroeger vooral de veren die het grote geld opbrachten, tegenwoordig is het vooral het vlees en ook de huid die voor een goede opbrengst zorgen. Al is het niet meer zoals vroeger, toen strtuisvogels een van de vier pilaren van de Zuidafrikaanse economie vormden. Het museum heeft een grote collectie op het gebied van struisvogels en hun gebruik, daar leerde ik o.a. dat een stuisvogelei overeenkomt met 24 kippeneieren en dat zo'n ei 1 1/2 tot 2 uur moet koken om hard te worden. Maar gebakken smaakt het ook prima. Een struisvogelommeletje als ontbijt is prima binnen te houden. Overigens smaakte me de struisvogel biefstuk ook prima.

Vroeg opgestaan zat ik al om kwart voor zeven weer op de fiets na een klein yoghurt ontbijtje en een kopje koffie. Ik wilde in een dag naar Uniondale, binnendoor over de gravelroads. Volgens Google Earth moest het kunnen, mijn GPS gaf de route onvolledig. Zo s'morgens vroeg op het fietsje is altijd weer een waar genoegen. Fietsend door de groene velden zag ik overal om me heen struisvogels. Ze renden weg zodra ze me in de gaten kregen. Blijkbaar maakt een man op de fiets met een helm op zijn hoofd meer indruk dan een voortrazende pick up. Struisvogels kunnen niet vliegen en ook niet goed springen maar soms proberen ze toch over het hek te komen. Eentje was dat niet goed gelukt en het arme dier lag met zijn poten omhoog vastgesnoerd in het ijzerdraad van het hekwerk. Ik probeerde hem lost te krijgen maar hij schopte nogal om zich heen en ik wilde niet geraakt worden maar vond het ook zielig om het beest zo te laten lijden. Gelukkig bedacht ik me dat ik een draadknipper op mijn combinatietangetje heb en zo kon ik de ijzerdraden doorknippen nadat ik eerst het beest een beetje rustig had gekregen. Gewoon een beetje tegen praten, het was net of hij luisterde. Eenmaal bevrijd krabbelde het ondankbare beest overeind en schoot er vandoor.

Het was een zware fiets dag. Na bijna 11 uren op de fiets moest ik nog steeds 30 km naar Uniondale en ik besloot de pijp aan Maarten te geven. Een boerin verwees me naar haar huis waar ik vast wel een plekje kon vinden, haar man was druk bezig met het oogsten van de perzikken. Met een maag vol heerlijke broodjes, grote koppen koffie en mijn fietshelm vol perzikken zit ik nu in een prachtig klein huisje waar ik net een warme douche heb kunnen nemen en een zacht bed op me wacht. Wat een weelde weer.

Vandaag fiets ik eerst verder naar Uniondale. Daar is nog een supermarkt en doe ik de noodzakelijke boodschappen, daarna rijd ik door in zuidelijke richting om na een flinke klim over de Prins Alfred pas te rijden. Het moet een hele mooie route zijn, ik ben benieuwd. Morgen kom ik dan uit bij Knysna en logeer in Noetzie aan de kust bij familie van Cara en Rowan uit Kaapstad.