Kuta

Uiteindelijk ben ik weer terug op Bali. De lange boottocht van Lombok naar Bali duurde nog langer omdat we uren lagen te wachten voor we de haven in mochten. De reden onbekend maar het leek te maken te hebben met een andere veerboot die hoog en droog op het strand stond en waar een sleepboot verwoede pogingen ondernam om het ding weer in zijn element te krijgen. 

En op Bali, met name het zuidelijke deel, kom je terecht in een heel andere wereld. De wereld van het massatoerisme en dat blijft toch niet helemaal mijn ding om het netjes uit te drukken. Zuid Bali, tenminste het deel waar ik doorheen fietste, lijkt een groot shopping centre met duizenden kleine winkeltjes met meestal een beetje dezelfde handel. Toeristen rommel in alle vormen en maten. Sierraden, zonnebrillen, hoedjes en petjes. En overal waar je loopt of gaat zitten allemaal mannetjes die je om de kop zeuren of je iets wilt kopen: transport, tickets, coke, dames, Viagra en allerlei andere zaken waarvan zij denken dat ik die nodig heb. Geweldig. Als aasgieren die zich op een lijk storten, ze laten niet los. Ook negeren helpt niet. 

Het strand waar ik toch even wilde kijken, kon ik met moeite vinden.Het blijkt achter een lange muur te zijn verstopt. Maar gelukkig, ik hoefde hier maar een nachtje te blijven en nu zit ik aan een zogenaamd Big Breakfast. Alleen het potje thee is al twee keer zo duur als een ontbijt elders in Indonesie maar de eitjes met spek laten zich prima smaken. 

Nog een paar uurtjes dan zit ik in het vliegtuig naar Bangkok. Ik hoop dat ik bij Probike terecht kan morgen want ik zit dringend verlegen om nieuwe binnenbanden. Mijn voorband loopt spontaan leeg, niet als ik fiets maar bijzonder genoeg wanneer de fiets stil staat. Nooit eerder meegemaakt maar het kan dus. 

Voor jullie allemaal een prettige jaarwisseling gewenst. Ik zal de oliebollen missen maar een lekker koud biertje is hier gelukkig wel te krijgen.