Op naar de 1000 eilanden.

24-01-2013

Met gezwinde spoed snellen we door het Laotiaanse landschap. We realiseren ons dat we niet eeuwig de tijd hebben. De 5 weken samen gaan sneller dan verwacht, beter gezegd ze vliegen om en voor je het weet moet je toch een beetje plannen wat je nog wilt zien en doen. En vooruitdenken dat je ook nog op tijd het vliegtuig terug haalt.

Van Vientiane fietsen we richting het zuiden. Op zich is dat geen bijster interessante route. De eerste dag was heel aardig, een voor het grootste deel uit gravel bestaande secundaire weg. Het weinige verkeer zorgde voor een enorme hoeveelheid stof maar de dorpjes onderweg maakten veel goed. Na verloop van tijd kwamen we weer op de Highway nummer 13 terecht en daar wordt je weer iets minder vrolijk van. We hebben er een nachtje over geslapen en besloten de volgende dag vanuit Pakse een bus te nemen naar Thakhek. Dat scheelde minimaal een dag of drie fietsen over een saai stuk asfalt, tussen de bomen. 

images/laos_1020043.jpg

Na zo'n 95 kilometer fietsen kwamen we aan in Pakse. We hoopten gelijk door te kunnen reizen. Ook in Laos werkt het zo, wanneer je een bus nodig heb dan komt er altijd wel eentje voorbij. De grote touringcar remde en we konden mee. Janna's fiets werd met enig gepuzzel rechtop in de achteruitgang van de bus gezet. Niets geen gedoe over veiligheidsvoorschriften, de deur was finaal geblokkeerd. Mijn fiets verloor ik even uit het oog maar die bleek op de achterkant van de bus te hangen. Staande op de bumper en met een touwtje vastgeknoopt aan het rooster van de airconditioning. Ik heb wel even de knopen gecontroleerd maar het leek me wel vertrouwd. Een jongetje moest plaats maken want wij kregen de voorste stoelen met riant uitzicht op de voortsnellende omgeving.

Het was al knap donker toen we aankwamen in Thakhek. De naam betekent iets van 'welkom aan de gasten'. Een stadje aan de Mekong en wij aten vis, aan de oever met zicht op Thailand aan de overkant. Daarna belanden we nog in een Karaoke bar. Een prachtige ladyboy op hoge hakken deed al struikelend de bediening, mijn Laotiaanse vrienden schonken af en toe mijn glas bij en ik dronk het leeg. Nadat ik nog even geprobeerd had in het Laotiaans te zingen konden we niet meer kapot. Maar we waren moe, het was een lange dag geweest omdat we al om 6 uur op de fiets zaten dus we hebben sluitingstijd net niet meer gehaald. Sluitingstijd is hier overigens meestal niet laat. In de meeste plaatsen gaat om een  uur of half elf 's avonds het licht uit. Gezellig was het wel.

Biertje?

We hoorden van een mooie route over een nieuwe, bijna geheel geasfalteerde weg langs de Mekong naar Savannekhet. Dus die hebben we genomen en we hebben twee dagen prachtig gefietst. Kleine rustieke dorpjes en overal zwaaiende en roepende kindertjes. "Sabaidee" betekent zoveel als "Hallo" en je weet soms niet waar je zo gauw kijken moet. Uit alle hoeken en gaten komen de kinderstemmetjes en uiteraard wordt er gerekend op een passend antwoord.

Bij onze tussenstop in Nangkong kwamen we vrij laat in het dorp om nog wat te eten. Het meeste was al dicht enAlles op de brommer restaurants waren niet te vinden. Nou ja, we vonden er eentje maar die was geheel verbaasd dat er om half acht nog klanten kwamen. Hij had alles al opgeruimd. Maar verderop zaten nog wat dames met een barbeque en daarop lagen grote stukken varkenspek op te bakken. Het zag er niet uit. Gelukkig hadden zo ook kip op de barbeque. We konden op een bankje zitten in de kapperszaak van de buurman, er werd een tafeltje bijgehaald, ergens vandaan kwamen twee flesjes Pepsi vandaan, een grote bak kleefrijst werd gebracht en zo hadden wij ons 'eigen restaurantje'. En de vrouwen hadden veel plezier. Zo genoten we van elkaar.

We zijn net aangekomen in Savannekhet, een oud stadje met Frans koloniale trekken. Er is WiFi in het guesthouse dus daar maken we gelijk maar even gebruik van. Altijd leuk om de berichtne van thuis te lezen. We zijn wel een beetje jaloers op alle ijsverhalen en hopen allebei dat er nog een beetje ijs overblijft wanneer wij over een week of drie weer terug zijn.


« Terug