Sikkim

30-10-2011

De Darjeeling thee heeft goed gesmaakt. Gezellig 'Happy Deewali' gevierd met wat Engelsen, een Amerikaanse, een Fransoos, een Indier en nog wat rondreizende nomaden. Deewali is het feest van het licht, een beetje vergelijkbaar met ons kerstfeest. Kaarsjes, lekker eten, kadootjes. De balans wordt opgemaakt, niet zozeer van het leven maar met name financieel. Afhankelijk daarvan vallen de kadootjes blijkbaar groter of kleiner uit. En overal vuurwerk, overdag maar vooral ook 's avonds. Dit jaar minder dan anders volgens de kranten omdat India ook groener gaat denken en de enorme vervuiling veroorzaakt door het plofwerk minder gewenst wordt geacht.

In de regio Darjeeling wordt Deewali dit jaar ingetogen gevierd. Een kleine week geleden is een brug ingestort. Zeker 33 mensen hier uit de buurt verloren hun leven, een aantal is nog vermist en er waren meer dan 100 gewonden. Een van de vele grote ongevallen die met enige regelmaat in India voorkomen. De infrastructuur is nog niet helemaal wat het zou moeten zijn. Ondeugdelijke constructie, slechte materialen, zwaar gebruik en dat alles overgoten met een saus van corruptie. Onderweg zag ik nog een grote zwaarbeladen vrachtwagen met een U-bocht keren op een overigens behoorlijk goede weg. Het asfalt werd door de grote protesterende banden aan gort gedraaid. Weer een gat in de weg. Nemand die er van op kijkt.

Eigenlijk heb ik in Darjeeling vooral lekker uitgerust van de afgelopen twee weken. Echt veel te beleven is er niet maar je kunt er lekker eten, theetjes drinken uiteraard en een beetje rondlopen in de omgeving. Lekker boeken gelezen en mijn website eindelijk een beetje op orde gemaakt. En Facebook ben ik ook aan het ontdekken, voor mij een nieuw fenomeen waar ik nog wat gemengde gevoelens over heb.

En dan is het weer zover. Terug op de fiets. Van Darjeeling naar Sikkim. De eerste kilometers val je ongeveer als een baksteen naar beneden. Via tientallen steile haarspeldbochten scharrelde ik door kuilen en gaten met aangeknepen handremmen en het zweet tussen mijn billen naar beneden. Zo'n afdaling kan prachtig zijn als je die 2 kilometer daling in een lange strek van 80 kilometer kunt doen maar dit bijna loodrecht naar beneden rijden is aan mij niet besteed. En beneden aangekomen moest ik na de benodigde stempeltjes, want Sikkim heeft een zekere autonomie, weer omhoog.

Omdat het nog steeds Deewali was en dat toch vooral een feest is wat in familie kring wordt gevierd, is veel hier gesloten. Daar kwam ik achter toen ik een ontbijtje wilde na een uurtje dalen. Gelukkig belandde ik bij een winkeltje waar de winkelmevrouw wel een kopje thee wilde maken en toen ik verse broodjes zag liggen was ze ook niet te beroerd om eitjes te laten halen in het dorpje verderop en die voor mij in haar kleine keukentje te bakken. Zo heb ik toch nog heerlijk zitten ontbijten midden in de bergen.

images/india_1180.jpg

Een jongetje kwam naast me zitten. Hij sprak goed Engels en vroeg me of ik alleen was. Ja zei ik, denkend dat kun je toch wel zien? Of ik dan niet bang was en of ik het niet ongezellig vond. Ik legde hem uit dat wanneer je alleen reist, je meer open staat voor anderen en je dus makkelijk contact maakt met andere mensen. Zoals nu met hem. Dat was wel een eye opener geloof ik. Indiers zijn mensen die altijd in groepen zijn, in groepen denken en zich absoluut niet kunnen voorstellen dat iemand zomaar alleen op pad gaat.

Langs de route zijn nog veel overblijfselen van de aardbeving van afgelopen September te zien. De schok met schaal 6,9 op de schaal van Richter was tot in de verre omgeving (zelfs tot in Kolkata) te voelen. Landslides bedekken nog delen van de weg, hier en daar scheuren in gebouwen, huizen en betonnen vloeren. Verderop moet het nog veel erger zijn, daar zijn ook doden gevallen. De mensen hier waren behoorlijk geschrokken maar ondertussen gaat het leven weer gewoon zijn gangetje.

Na een nachtje Namchi fietste ik door naar Gangtok. Een zware etappe. Een stevige klim werd gevolgd door een lange afdaling waarbij het zigzag naar beneden ging. Iets teveel vaart, een diepe kuil en het gevolg een lekke achterband. Mijn nieuwe Schwalbe Extreme band kan dus wel plat terwijl ze zeggen van niet. Maar na een snelle reparatie kon ik weer verder, gelukkig geen verdere schade. De laatste kilometers waren loodzwaar. Terwijl ik dacht dat ik er al bijna was, moest ik in korte tijd nog zo'n 200 meter klimmen, zo steil dat ik naast de fiets moest lopen. Het was al donker toen ik aankwam. Het eten smaakte extra lekker.

Sikkim is geweldig mooi en de mensen zijn plezierig en zitten niet zo bovenop je. Maar dat klimmen niet helemaal mijn ding dus ik denk dat ik het na het bereiken van Gangtok wel voor gezien houd hier. Dat heeft nog een andere reden. Gister was er nog een naschok net ten noorden van hier en noordelijk Sikkim is nog onrustig en deels afgesloten. Ik heb er overigens niets van gevoeld.

En voor wie het nog niet wist:

                                                   images/india_1183.jpg       


« Terug