Majuli Island

In plaats van noord of zuid van de Brahmaputra zit ik er nu middenin. Majuli Island is een eiland of eigenlijk een grote zandbank in de rivier. Het wordt bedreigd door het water wat de laatste jaren met steeds grotere hoeveelheden vanuit China deze kant uit komt. Huizen op palen, verhoogde wegen maar het is de vraag of het eiland het gaat houden. Volgens zeggen erodeert het langzaam en zal het over een jaar of 20 verdwenen zijn als het zo doorgaat.

Omdat ik niet de gewone route nam maar een alternatief dacht te kunnen vinden kwam ik helemaal aan de westkant het eiland op. Kano's brachten me over het water en zetten me op een grote zandvlakte aan land. Baggerend door het rulle zand vond ik paadjes die langs kleine bamboehuisjes leidden. De mensen die er woonden verstonden niets, soms waren ze bang en verdwenen snel in hun huisjes. Met veel pijn en moeite slaagde ik erin een zandpad te vinden wat de goeie kant uit leek te gaan. 's Ochtends had ik alleen twee zoete stukjes koek gehad en een paar kopjes thee dus ik begon honger te krijgen. Gelukkig had ik ruim voldoende water. Na enkele uren vond ik het eerste winkeltje maar ze had niet veel. Een pakje meelkoekjes was het beste wat ik kon krijgen. En een vriendelijke verontschuldigende glimlach. Ze had wel zeep, een aantal hangsloten en nog wat zaken waar ik niet echt op zat te wachten.

Het zandpad leidde uiteindelijk naar een smalle weg, er waren weer bananen te koop  en na enig doortrappen vond ik een dorpje waar een Franse mevrouw een guesthouse moest hebben. Ik verheugde me al op verse croissantjes bij het ontbijt morgenvroeg. Maar helaas, het pakte iets anders uit. Ten eerste was er geen Francaise te bekennen en ten tweede waren alle kamertjes bezet. Dat gold ook voor de andere guesthouses maar in India is altijd een oplossing dus al snel vond ik via een jongetje een kamer bij particulieren. Kort daarna kwam ik Thomas uit Frankfurt tegen die ook nog een kamer zocht en omdat ik toch een  bed overhad konden we de ruimte delen. Wel zo gezellig.

India lijkt soms èèn groot festival. Ook hier was weer een festival gaande, ik geloof mijn vierde al. Er zou 's avonds een toneelstuk opgevoerd worden in een grote hal waar 1000 mensen in mochten. Het was helemaal uitverkocht maar India zou India niet zijn als er niets te regelen viel en via de voorzitter van het festival (een soort Indiase Joop Mulder van Oerol) kregen we twee stoelen op de voorste rij. We maakten ons klaar voor een uurtje toneel. Het was mooi om te zien, mooie kostuums en er werd vol vuur geacteerd en gedanst alleen wij verstonden er niets van. Na 3 uren op een plastic stoeltje kwam (dachten we) de 'grande finale' met veel muziek en een toneel vol mensen, maar daarna kwam de volgende scene, het moet de twintigste geweest zijn. En dat bleef maar doorgaan. We zaten allebei te knikkebollen en na nog een uur meenden we toch maar te moeten vertrekken in de korte pauze tussen de bedrijven door. Het was ondertussen half twee 's nachts. Bij navraag bleek dat het stuk nog 3 uur zou duren en de mensen keken verbaasd dat we nu al weg gingen. Rare buitenlanders. Helaas, de geschiedenis van Assam was iets te lang voor ons.