Olifantendrollen

Weg van de snelweg bevalt me ook hier erg goed. Binnendoor over kleine weggetjes vond ik mijn weg naar Polonneruwa, een van de steden in de culturele driehoek waar veel tempels en ruines van tempels te vinden zijn. Aangekomen bij een van de guesthouses wilde iemand me gelijk een tourtje voor de volgende dag aansmeren, een bezoek aan die beroemde ruines. Ik verbaasde hem kennelijk door te zeggen dat ik er geen zin in had, ik had al genoeg oude tempels gezien en ging geen 25 dollar neertellen om met hem nog meer oude stenen te bekijken. Ik kom onderweg genoeg moois tegen waar ik meer van geniet.

Tempels zijn ook hier belangrijk. De Hindu's zijn altijd gek op hun tempel en wanneer je vertelt dat je ergens geweest bent is het eerste wat ze vragen: "Ben je dan bij die en die tempel geweest?" Eigenlijk vind ik al dat fanatieke geloof maar niks, het leidt alleen maar tot oorlog en dat heeft hier op Sri Lanka voor een hoop ellende gezorgd. Onderweg kwam ik weer eens een processie tegen in een klein dorpje. Mannen gingen met trommels door het dorp, de bevolking staat langs de straat. Een man heeft allemaal vleeshaken door zijn huid en daaraaan zijn touwen gespannen die zijn huid doen uistulpen. Een ander hangt met dezelfde soort vleeshaken aan touwen aan een palmboom en wordt met een touw heen en weer geslingerd. Wat sommige mensen al niet verzinnen om onze lieve heer tevreden te stellen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest?

Na een heerlijk ontbijt met gebakken eieren en een enorme salade van vers tropisch fruit met verse ananas, papaya, mango en bananen stapte ik weer op de fiets. De voor en de achtgerband heb ik verwisseld want op de achterband zat een dikke bult aan de zijkant en ik was bang dat hij zou scheuren. Voor heeft hij minder te lijden. Dit nieuwe model van Schwalbe, de Schwalbe Marathon Extreme,  kan blijkbaar minder hebben dan de oude Schwalbe Marathon XR waar ik altijd erg blij mee was. Na amper 5000 kilometer is de Extreme danig versleten, het profiel bijna weg en de wang staat op het punt van scheuren. En dat terwijl ik geen reserve meer heb. 

Ik zocht een weg door de binnenlanden en de beloning was groot. Het binnenland van Sri Lanka is immens mooi, alles wat je verwacht van een tropisch land met voldoende regenval om alles te laten groeien en bloeien. De kleuren soms zo fel groen dat je bijna denkt dat het niet echt is. Op de kaart had ik een route uitgeplozen die op een punt wat onduidelijk was. Er zou een spoor moeten zijn maar dat liep dwars door een natuurgebied en ik wist niet zeker of ik daar door mocht. Als het lukt scheelde het me tientallen kilometers. Onderweg kreeg ik tegenstrijdige berichten. De ene zei dat het niet kon, een ander leek het geen probleem en een derde zag alleen een confrontatie met wilde olifanten als een probleem. 

Aangekomen op het punt waar het natuurgebied zou beginnen kwam ik er al gauw achter dat het een onmogelijke opgave zou worden. Alleen wanneer ik met de fiets en bagage op mijn nek bereid was om ca 20 kilometer door de drek te ploeteren waarbij ik soms tot mijn middel door het water moest, dan zou ik kans van slagen hebben. Maar het leek me geen haalbare kaart. Na een aantal kilometers terug te zijn gefietst vond ik een zijweg en volgens de dorpelingen zou ik daarlangs wel naar de hoofdweg kunnen komen. Bij iedere kruising en splitsing moest ik iemand zoeken om me verder te helpen en uiteindelijk moest ik alsnog een stuk door de jungle. De wilde olifanten kwamen pas om vijf of zes uur volgens ingewijden en het was pas tegen drieen dus ik kon het er wel op wagen. En nu maar hopen dat de olifanten kunnen klok kijken. Het pad begon breed en stoffig maar werd al snel smaller en soms stond het onder water. Ik sleepte de fiets door de modder en de spatborden liepen al snel vol maar toch kwam ik er vrij snel doorheen. De apen hielden me goed in de gaten en sprongen hoog in de bomen met me mee. De prachtige jungle geluiden, de krijsende vogels, maakten het een ware belevenis. Hier en daar lagen immense olifanten drollen maar daar bleef het bij, ik heb geen olifant gezien. Onderweg kwam ik twee mannen op de brommer tegen die hoogst verbaasd waren mij daar te zien maar gelukkig meldden dat ik op de goede weg was.

En dan kom je terug in de bewoonde wereld. Het laatste stuk geen over een snelweg die op een wasbord leek. Het was donker toen ik eindelijk Trincomalee inreed. Om mezelf wat rust te gunnen besloot ik hier lekker een dagje te blijven hangen en te genieten van het strand. Mijn cabin staat op het strand, de zee golft en het water is heerlijk om in te zwemmen. Straks een koud biertje, dan houd ik het hier wel even vol.