Terug op de fiets

Het is alsof ik nooit anders heb gedaan. Gisteren fietste ik weer door het drukke verkeer in Bangkok, de eindeloze stroom auto's en brommertjes. En het leuke is, ik rijd ze allemaal voorbij. Wat betreft de auto's dan want die staan meer vast dan dat ze rijden. "Pak toch de fiets" denk ik, maar blijkbaar is iedereen te gehecht aan zijn grote bak op vier wielen. Ook hier rijden ze graag in van die enorme SUV bakken, 4 WD's in het stroperige stadsverkeer.

Ondertussen in Pattaya had mijn afspraak met een andere tandarts tot resultaat geleid. De man stelde een totaal andere oplossing voor en die bleek een stuk betaalbaarder. Brug doorzagen, ouwe kies er uit, implantaatje erin en dichtgroeien maar. Dus een half uurtje later zat ik met een paar hechtingen in mijn kaak, een zakje antibiotica en een zakje pijnstillers en wat belangrijker was, zonder kiespijn. Voorlopig zit ik wel even met een open ruimte in mijn bovenkaak maar daar zie je gelukkig niks van. Het implantaat moet nu vastgroeien en dat gaat een paar maanden duren, daarna kan er een nieuwe kroon op en ben ik wseer klaar voor de toekomst. Hoewel toekomst, hij zei er wel bij dat het geen oplossing voor eeuwig was maar aangezien ik toch niet het eeuwige leven heb, heb ik me daar niet te druk over gemaakt.

Afgelopen maandag nog snel even voor controle en daarna kon ik de bus in, terug naar Bangkok. Ik was nog net op tijd terug bij Spice Roads waar mijn glimmend gepoetste fiets al voor me klaarstond. Net als destijds in Inda was hij helemaal schoongemaakt, de wielen glommen zwart, de spaken leken verzilverd. Ik werd nog even gewezen op mijn voorband waar een dikke bult op zit en mijn achterwiel met wat ruimte op de as. Ze hadden hem niet zonder mijn toestemming uitelkaar willen halen. Ik bedankt hun vriendelijk voor alle goede zorgen en vrolijk werd ik uitgezwaaid. Ik ging mijn vrijheid weer tegmoet, zij gingen weer aan het werk. Het is soms raar verdeeld in de wereld.

De volgende ochtend na het ontbijtje fietste ik nog even langs Probike. Toch maar even een nieuw reservebandje halen want die zogenaamde Schwalbe Extreme vertrouw ik voor geen meter. Wanneer ze niet met iets beters komen zal ik naar een ander merk moeten omkijken. Onbegrijpelijk dat een goede band, de marathon XR, uit de handel wordt gehaald en wordt vervangen door zoiets. Dat zal vast iets met marketing te doen hebben, slechtere kwaliteit leveren zodat je op kortere termijn meer verkoopt. Mijn achterwiel zit gelukkig weer vast, was kwestie van wat aandraaien en ondertussen had ik even de tijd om de winkel door te pluizen en vond een mooie nieuwe helm die ik gelijk maar meegenomen heb. De oude helm die Ed ooit nog in Korea kocht heb ik er achter gelaten, daar is misschien nog iemand anders blij mee te maken.

Het was ondertussen tegen elven toen ik eindelijk ehct op weg ging. Het noorden in en rond Bangkok ontkom je niet aan de grote snelwegen de stad uit. Het was heet, bloedheet en ik kon er bijna niet tegen drinken om voldoende vocht in mijn lijf te houden. Water, cola, vruchtensappen en ijskoffie. Het ging er allemaal in en er kwam niets uit, behalve in de vorm van liters zweet dan. Ik ben bang dat het tot Chang Mai wel zo zal blijven en dat is toch nog zeker 800 kilometer over de weg.

Moe maar met een goed gevoel arriveerde ik in Ayuthaya, een vroegere hoofdstad van het oude Siam. Een stad vol oudheden, prachtige oude 'Wats' in een of andere toestand van restauratie of verval. Het staat er helemaal vol mee. Toen ik gisteravond nog even de stad rondliep dacht ik de kermis te vinden. Het bleek een nog in gebruik zijnde Wat, versierd met TL buizen in allerlei kleuren, rood, geel, blauw, wit, groen en opgehangen in de vorm van sterren en strepen. Kitsch ten top.

Ik zit hier op de veranda van mijn guesthouse van de afgelopen nacht. Het ontbijt bestond uit een heerlijke verse grote pannenkoek met banaan en honing en een groot glas ijskoude yoghurt. Ik ben klaar voor de volgende etappen, naar Lopburi.