Sukhotai

Op het gevaar af in herhalingen te treden meld ik toch maar weer dat het ongelooflijk heet was op de fiets. Gisteren werd het onbedoeld nog een hele lange, zware etappe. Eindelijk lukte het me weer eens om al om 6 uur 's morgens mijn bed uit te stappen en zo snel mogelijk op de fiets te springen. Een ontbijtje was niet zomaar te vinden maar gelukkig vond ik na enige tijd een tentje waar ze lekkere rijst met kip hadden. Fietsen op een lege maag valt niet mee en je raakt er steeds meer op gefixeerd dat je iets moet eten. Gelukkig kwam het weer goed.

De benen voelden niet al te best nadat ik al 3 dagen achter elkaar gefietst had. Bovendien was het erg warm, het zweet droop van mijn lijf en al wat ik kon doen was wederom zoveel mogelijk blijven drinken. Bovendien is het hier de tijd van het verbranden van het rijst stro. Nadat de oogst van het land is wordt het overgebleven stro in de brand gestoken en dit schijnt dan weer goed voor de bodem te zijn. Ook steken ze hele suikerriet velden in de brand, de kaal gebrande stokken worden vervolgens gekapt en geoogst. Al met al zorgt het voor een hoop rook en af en toe fietste ik door een complete asregen. Niet echt een pretje bij veertig graden hitte.

Ondanks alles had ik er toch tegen een uur of drie al 120 kilometer opzitten en ik verlangde naar een hotelletje. Maar dat zul je zien, op het moment dat je er om gaat zoeken is er niks te vinden. In een dorpje was een markt en ik ging er maar weer eens wat drinken en vroeg naar een hotelletje. Het taal probleem is hier groot, ze verstaan je niet en ook gebaren worden amper begrepen of verkeerd geinterpreteerd. Maar een dame wees naar iets verderop en daar zag ik een groot gebouw. Een hotel. Blij dat ik er was fietste ik er heen maar het bleek een fata morgana. Het was inderdaad een groot gebouw maar hermetisch afgesloten en bij navraag bleek het ook geen hotel te zijn. Ik moest iets verderop zijn en dan naar rechts.

Dus weer op de fiets. Mijn achterste deed ongelooflijk pijn, de huid was beschadigd door het vele zweten en ik kon bijna niet meer op het zadel zitten. Iets verderop bleek al met al meer dan 50 kilometer te zijn en tegen donker kwam ik aan bij een 'resort'. Stomtoevallig arriveerde ik tegelijk met een Frans stel op een tandem. Dus werd er gelijk gedacht dat we met zijn drieen waren en de man wilde ons al met zijn drieen in een 2 persoonsbed stoppen. We konden met enige moeite uitleggen dat dat niet de bedoeling was dus kregen we ieder een prachtig luxe huisje en een koude fles water. Heerlijk. De onderlinge communicatie werd overigens verbeterd door gebruik te maken van Google translate. Hij schreef iets in het Thai, Google vertaalde het naar het Engels en alles werd duidelijk.

Op zoek naar eten vond ik alles dicht. Het nabije benzinestation was gesloten, alles eromheen was dicht. Dus niks te eten en toch honger. Een slechte combinatie. Gelukkig had de Francaise er al rekening mee gehouden en ik werd uitgenodigd met hun mee te eten. Heel gezellig en het smaakte prima, mede door de flesjes koud bier en ijsblokjes die ik bij het resort nog op de kop kon tikken. Bier met ijsblokjes is het lekkerste wat er is in dit klimaat.

Vandaag gingen we met zijn drieen verder. We hadden wel wat bekijks, zeker zij met hun grote tandem met daarachteraan nog een eenwielige kar voor hun bagage. Al met al is het gevaarte wel bijna 4 meter lang lijkt het. Gelukkig was het een stuk minder warm, het was bewolkt en in de middag kwam er zelfs een aardige bui regen. Dat kon geen kwaad, de lucht knapte er zienderogen van op doordat alle rook en stofdeeltjes neersloegen.

Om een uur of drie waren we in Sukhotai, een oude hoofdstad van Thailand. Ik denk dat ik morgen maar een rustdagje inlas, dan zie ik ook nog iets van de omgeving en heeft mijn getergde achterste even een beetje rust.