Op naar huis

En voor je het weet ben je weer op weg naar huis. We zitten in een volgepakte A-380 die ons op 40.000 voet hoogte (13,5 km) weer naar het winterse Nederland brengt. Een glaasje rode wijn van Emirates maakt het feest compleet.

We hebben nog aardig wat kilometers gefietst die laatste dagen. Vanaf het strand bij Matara was het niet zover naar Galle dus daar kwamen we vroeg in de middag aan. Galle heeft van alle Srilankaanse steden nog de meeste overblijfselen uit de Nederlandse tijd. Het enorme fort is deels met Nederlands geld gerestaureerd. Wat wel opvallend is, is dat diverse Srilankezen ons spontaan lieten weten dat er tijdens de Nederlandse en Engelse overheersing veel gebeurde in het land. Het land ging vooruit in tegenstelling tot de huidige tijd waar de leiders alleen zichzelf verrijken en er weinig ontwikkeling is. Wanneer ik dan wijs op de vele bouwprojecten, bijvoorbeeld de enorme expresswegen die worden gebouwd, dan is het antwoord dat die veel te duur zijn aanbesteed om de politieke vriendjes van wat extra's te voorzien. Het is overal hetzelfde en ik weet ook niet wat de waarheid is. Voorlopig heb ik toch de indruk dat Sri Lanka het best aardig doet en wat daarbij het meest opvalt is dat de mensen over het algemeen prachtig wonen. Okay het zijn vaak kleine huisjes maar met een grote veranda en bijna altijd omringd door een heerlijke tuin. Ook lijkt de scholing goed geregeld, er is medische zorg, iedereen heeft te eten. Het lijkt voor toeschouwers zoals wij best leuk allemaal.

Een middagje Galle was best te doen. De toeristen worden er met busladingen tegelijk aangevoerd en Chinezen maken selfies op de muren van het fort. Steeds weer moet ik in mezelf lachen over het rare fenomeen van dit soort toerisme. Miljoenen mensen die zich van hot naar her laten vliegen en rijden om zichzelf op de foto te zetten met zaken die iedereen op de foto zet. Ga je dan thuis al die selfies nog eens rustig bekijken? Ga je daar vrienden en familie mee vervelen? Nog altijd verbaas ik me ondanks jarenlange reiservaring over de enorme hoeveelheid prullaria die onder het mom van 'aandenken' blijkbaar toch wordt verkocht. Authentiek Srilankaanse 'Made in China' souveniers.

Nog ruim 200 kilometer te gaan. We konden er drie dagen over doen maar we kozen voor twee. Met een hele grote boog fietsten we om Colombo heen om zo de kwalijke dampen van deze miljoenenstad te ontwijken. We hadden weer een zoekactie naar een geboekt hotelletje. Het bleek zes kilometer verwijderd van de plek waar het volgens booking.com moest zijn. Gelukkig had een bezorgde bromfietser ons spiedend zien rondfietsen en hij bood spontaan zijn hulp aan. De bromfiets voorop en wij erachteraan en dat nadat we er al een dikke 110 kilometer op hadden zitten. Hij bood ons onderweg nog een kop thee aan ook met de uitdrukkelijke voorwaarde dat hij mocht betalen. Misschien is dat wel het mooiste van zo'n reis, de fantastische lieve en behulpzame mensen die we door het hele land heen hebben ontmoet.

De laatste dag in Negombo moest een stranddagje worden. Maar eerst moest er geshopt worden en liet Mariët zich bijna een hele mooie sari aansmeren waar ze eigenlijk niet naar op zoek was. Hij stond trouwens geweldig mooi. Als er vijf man personeel om je heen staan en ritsen saris worden ontvouwen durf je bijna geen nee meer te zeggen ook al was de prijs aan de hoge kant maar toch gingen we zonder de deur uit.
Met een paar mooie lappen voor de meiden slaagden we in een andere winkel wel. En ondertussen was de wind op het strand behoorlijk aangewakkerd dus van zonnen op het strand kwam weinig meer terecht.

's Avonds was er een soort Ayurvedisch cultureel festival op het strand. Een behoorlijk groot opgezet programma met een culturele dansshow waar je in Kandy best wat geld voor neertelt. Hier was het gratis maar toeristen kwamen er amper op af. Op de terrassen van hotels en restaurants was het drukker, daar kun je een biertje drinken.

Dit is de eerste keer dat ik hoog in de lucht een stukje aan mijn blog toevoeg. De techniek schrijdt voort. Over vier uurtjes landen we op Schiphol, dan de trein nog en zo zijn we tegen middernacht in Groningen. Lekker om weer thuis te komen na een heerlijke maand samen fietsen.