Yangon naar Pathein
Eindelijk is het dan zover. Yangon uit, op de fiets. De hectiek van de stad gaat langzaam over naar de rust van het platteland. Even buiten Yangon rijdt er nog een grote hoeveelheid bussen en vrachtauto's maar het duurt niet zo lang of het verkeer neemt af. En de weg is best goed. Het varieert een beetje van een nette geasfalteerde brede weg tot een B-weg na een strenge winter met opdooi, maar eigenlijk valt het best mee zoland je om de kuilen heenfietst.
Wat opvalt is de vriendelijkheid van de mensen. Ze proberen vaak een praatje te maken maar de taal is de grote barriere. Het Engels is hier zeer beperkt en dat is jammer. Maar de behulpzaamheid is fantastisch, soms krijg ik onderweg zomaar iets aangeboden, water kan ik in overvloed krijgen en dat laatste heb ik wel nodig ook. Liters gaan er door. Het is meer dan 40 graden en de zon staat de hele dag boven mijn hoofd. Hoe harder je fiets hoe koeler het wordt, maar wanneer je dan stil blijft staan om even wat te drinken dan lijkt het of alle hitte naar buiten wil komen en loopt het zweet aan alle kanten uit mijn lijf.
In het stadje Nyaungdon was gelukkig een guesthouse. Bij de ingang van het dorp vroeg ik iemand of hij een plek om te slapen wist en hij wees me de weg door op zijn brommertje voor me te rijden. Het was goedkoop en uitermate vies zelfs voor mijn begrippen maar ik had verder weinig keus en ach, wat wil je voor 5$. Het was nog een hele procedure. Ik werd ingeschreven en daarna werd er veel heen en weer gebeld. Ik lag even te rusten maar hoorde steeds mijn naam genoemd door de telefoon. Later moest ik er bij komen en een immigratie meneer kwam plechtig mijn gegegevens noteren.
's Avonds was het feest in de stad. Keiharde muziek, optredens en een nachtmarkt. Het was wel heel kleurrijk en overal waren stalletjes met verschillende soorten eten dus ik heb een en ander geproefd. En tot mijn verbazing werd ik midden in de menigt plotseling aangesproken met "Hello Mr. Klaas". Het bleek de immigratiemeneer maar deze keer niet in uniform maar met zijn vrouw. Hij herkende me en wist mijn naam nog, toch een teken dat hier niet zoveel toeristen komen.
Er wordt me overigens geen strobreed in de weg gelegd om hier te mogen fietsen. Alle autoriteiten zijn behulpzaam en vriendelijk. Voor je een stad binnenkomt is er een politiepost waar mijn gegevens ook weer worden genoteerd. Dat deden ze vanmiddag met vier man tegelijk en ik zag hoe ze hopeloos probeerden mijn oude Russische visum te ontcijferen. Ik heb ze snel uit droom geholpen en het juiste visum laten zien.
Aangekomen in Pathein, de hoofdstad van de Irrawady delta. Morgen eens op het strand kijken.
